اینو تصویر کن: مجسمه تارهای ابریشم و دوک فرم و ساختار طراحی مینیمالیستی: مجسمه می‌تواند شامل دو قسمت اصلی باشد: تارهای ابریشم: نمایی از تارهای ابریشم که به صورت منحنی و نرم طراحی شده‌اند. این تارها می‌توانند به صورت لایه‌های متقاطع و در هم تنیده شکل بگیرند، که حس حرکت و لطافت را منتقل کنند. دوک: دوک می‌تواند در مرکز یا یک طرف مجسمه قرار گیرد، به گونه‌ای که انگار تارهای ابریشم از آن خارج می‌شوند. طراحی دوک می‌تواند به صورت ساده و مدرن باشد، با جزئیات کمی که نمایانگر ویژگی‌های اصلی آن باشد. جنس مواد مدرن: استفاده از فایبرگلاس یا استیل ضد زنگ برای تارها و دوک. این مواد نه تنها مقاوم هستند، بلکه می‌توانند نور را به خوبی منعکس کنند و جلوه‌ای زیبا ایجاد کنند. نورپردازی نورپردازی داخلی: نصب چراغ‌های LED درون مجسمه که تارهای ابریشم و دوک را در شب روشن کند. این نورها می‌توانند به رنگ‌های ملایم تغییر کنند تا جلوه‌ای جذاب ایجاد کنند. محل قرارگیری پایه: مجسمه بر روی یک پایه سنگی یا بتنی ساده قرار گیرد که نام شهر و تاریخچه نخریسی پیله ابریشم بر روی آن حکاکی شده باشد. پایه می‌تواند به صورت دایره‌ای یا مربعی طراحی شود تا با فرم مجسمه هماهنگی داشته باشد. فضای اطراف محوطه‌سازی: ایجاد فضای سبز اطراف مجسمه با گیاهان بومی و گل‌های رنگارنگ که حس طبیعی بودن را تقویت کند. همچنین، می‌توان مسیرهای پیاده‌روی ساده‌ای در اطراف مجسمه طراحی کرد تا بازدیدکنندگان بتوانند به راحتی به آن نزدیک شوند. نتیجه‌گیری این طراحی نه تنها زیبایی بصری دارد، بلکه داستان غنی نخریسی پیله ابریشم و هنر سنتی آن را نیز روایت می‌کند. ترکیب تارهای ابریشم با دوک نمادی از پیوند بین سنت و مدرنیته خواهد بود.